Көзіңнің жасын сүртуге дәрменсіз едім ол кезде.

Алапат сезім сақталған нұр шашып тұрған сол көзде.

Жаңадан жарған қауызын шыбықтай ғана бала едім.

Айталмай сырда ақтарып ұяңдық басым болды өзге.

Сол бойы өшпей бойымда сен жаққан сөнбей қалды үміт.

Сол нұрға малтып таңдарда жылытам бойды мәңгілік.

Жырлатам мына жүректі сезімді өшпес нәр қалып.

Әуені ғажап ән болды құлақта үнің жаңғырып.

Сезімге елтіп сен тұрдың, ойыңмен болып сергелдең.

Ұяла батпай иіліп алдыңда қалды өр кеудем.

Осылай сәттер сырғыды сезімдер іште тығылып.

Өмірде мына ең сұлу жансың сен ғажап мен көрген.

Өмірдің құралмайма өзі мұңмен.

Кезігуден қашамын кезігуден.

Көз жазып қаламба деп төзімімнен.

Секем алып селт етпес сезіміңнен.

Секем алам селт етпес сезімімңен.

Мұң жамылған қашқақтап мезі күннен.

Өмір сүріп келемін езілумен.

Ақпасада ақ майы езуімнен.

Секем алам құбылған қоғамнанда.

Алуан ойлар санама оралғанда.

Мен өмірден тырысам жоғалмауға.

Қыран кейіп қалайша болам қарға.

Сел етпейтін сезімі сергелдең күн.

Мойыныма әкеліп өңгерген мұң.

Кейде кезіп даланы сенделгенмін.

Есіме алып аттарын өлгендердің.

Сия алмай кейде мен тұрағыма.

Жауап іздеп кетемін сұрағыма.

Сырнай күннің сылдырлы бұлағыда.

Сыбырлайды әрнені құлағыма.

Не айтады білмеймін, нені бермек.

Құлап қала беремін келіп өрлеп.

Өмір деген алпарыс біле алмадым.

Нені ұтып адамдар, нені жеңбек.