Мен – Алтайдан ұшқан ақсұңқар,

Ақүрпек едім, анадан,

Арқаны баспай адасып, айдарын ақ бұлт тараған.

Тоныкөк, Билге жатқан жер – тарихы түмен қағанат,

Хан Шыңғыстың елінен, ғасырлар жылжып өткенде.

Адайға жеткен Аманат!

Ел іші – алтын бесігім,

Армысың, арда жамағат!

Мен – бүгін кім, кеше қандай ем,

Маңғыстау, саған келгенде,

Адасқан жалғыз қаздай ем,

Көп ішінде аздай ем…

Қарт Каспий жатты буырқанып,

Жанымның жақұт жауhарын,

Бір толқыны жаралап,

Бір толқыны мазалап,

Ширатқан сәмбі талдай ем.

Бәйтерек болсам, бұл күнде,

Бәріңе қарыздардай ем,

Әуелі Алла, Пір – Бекет,

Тағдырмен табысқандай ем.

Мен де бір қызың, Маңғыстау,

Менсінбей кетсең, мейман ем,

Ата алмай жатқан таңдай ем,

Жаныңа жақын баласаң,

Жанып бір тұрған шамдай ем.

Абайлар жатқан шығыс пен Адайлар жеткен батыстың ,

Арасын жырмен жалғар ем.

Ақ Шынар еткен арда елім,

Ардақтай білсең, арман ем.

Құт мекен болған Құрығым,

Құшағын жайған ордам ең.

Мұнайшы болып мұңайып,

Жетібай болып шаңдап ем.

Болашақ пен Бостанды,

Бозінген болып шарлап ем.

Құланды менен Ақ Сенек,

Құланың болып самғар ем.

Тағы да көшу керек боп,

Тағдырым менен сұраса,

Ойланбастан Маңғыстау,

Тағы да сені таңдар ем!