Байлық та, бақ та, тұғыр да, тақ та мәңгі емес,...

Атақ та, даңқ та, аярлық барда, алдамшы.

Өткіздім жылдар, өткеріп келем сан белес,

Арқама тимей ар қамшы.

Самалы таңның, саумалы жырдың жұтқаным,

Құлқынның құлын, сатқынның сырын ұқпадым.

Таңсәрідегі Тәңірдей құштым әлемді,

Жақсының туын жықпадым.

Отанды сүйдім, опасыз ойдан сақтандым,

Өмірді сүйдім, өртене жаздап, шақ қалдым.

Өзімдей көрдім, өзімдей сендім талайға,

Өне бойымды өлеңдей мынау, ақтардым.

Күңкілдеп күлген күншілдің өзін ақтадым,

Күдіктен ада бойтұмар болды таққаным.

Күнгей іздедім, көлеңке достың өзінен,

Кінәсіз дедім, сақтадым.

Болмыспен осы бақ пенен сорды құшақтап,

Жалғанға сендім, арманға сендім түсі аппақ.

Адамның бәрі алғаусыз болса дедім мен,

Айналам түгел кеткен сәттерде ұсақтап.

Байлық та, бақ та, тұғыр да, тақ та баянсыз,

Атақ та, даңқ та, алдайды кейде аяусыз.

Сағынып кешкен жылдардың самаласындай,

Көңілім ғана ,

Көңілім  менің қаяусыз...