Көңілдің де қысы, жазы, күзі бар,

Ал, көктемде сұлулық бар біз ұғар.

Теңіз толқып, тау теңселіп кеткендей...

Жыр ғұмырда қандай сыр бар қызығар?

Сүйіп кеткен, сүйікті еткен, көктемім,  

Мен өзіңмен – биіктемін, көктемін.

Қалап тұрам құс біткеннің ән салып,

Алтын күннің шұғыласын төккенін.

Көк белдердің гүлдегенін қаладым,

Алма ағаштың бүрлегенін қаладым.

Мені көріп мейірімді Жер-Ана:  

деп тұрғандай айналайын, қарағым.

Еркеледім. Еркесі етті мына әлем –

...Құсжолымен жетелейді бір әуен...

Мына өмірге қайта келу бұйырса:

Мен бәрібір ақын болып туар ем,

...Ең бақытты ақын болып туар ем!