Жандай болып сенделдім жоқ амалы,

Көзім жұмсам сол бейнең оралады.

Бір сәт мені есіңе алдың ба екен,

Желбіреген алыстан орамалы.

Күтуші едім қыр асып келер күнді,

Құрбан еттім ұйқысыз нелер түнді.

Өзіңе арнап жыр жаздым таңға отырып,

Соқыр-сезім басқадай елер кімді?

Түбінде бір жүруші ем жолығардай,

Сырымды айтып, қалдым-ау жолыға алмай,

Өмір атты сапардан қайттың ерте,

Жолаушыдай өмірде жолы болмай.

Соқпағында өмірдің шиырлаған,

Сезбесең де, куә еді дүйім далам.

Қош бол енді, қиыспас қайран құрбым,

Бір ауыз жылы сөзім бұйырмаған.