Жымиғанда қиылып бала сынды,

Аппақ тісің тізіліп жарасымды.

Ат басындай алтынға сол бір сәттік,

Айырбастамас едім көз қарасыңды.

Жүрегіңді тербетер әлі жырым,

Сағыныштың сыйладың сары гүлін.

Әшейінде көрместей кей жандардың,

Жақын болып кеткендей бәрі бүгін.

Шуақ төктің көгімнен күнім, маған,

Сені ойлаймын кезімде тынымдаған.

Ақ қар борап далада тұрса-дағы,

Көктем болып кеткендей бүгін маған.

Өзіңе арнап жыр жазып түн өткіздім,

Жүрегімді бір күшпен дір еткіздің.

Көктем болып жаныма қайдан келдің,

Қалған шақта ызғары түнеп күздің.

Жүрегімді жібітті ән кешегі,

Аппақ ұлпа орады сән көшені.

Толастамай, қарашы, махаббаттың,

Жауып тұрған сықылды ақ нөсері.

Көкірегіңе сеніммен құлағандай,

Сағынамын жаныммен бір адамдай.

Жанымыздың тоңдары еріп бүгін,

Табиғат та ел-сел боп жылағандай.

Сағындым ғой әдемі иісіңді,

Кетірдің-ау бей уақыт күйісімді.

Сол мереке күніңде сыйға тартқан,

Өмірімнің сен де бір сыйы сынды.