Көктем келді,

Қар үстіне бәйшешек көктер енді,

Көкірегімді көрікті ой бек кернеді.

Жан-жағыма қараймын қуанышпен,

Көрмекке осы күнге жеткендерді.

Ұмсынамын,

Бір әдемі сезімнен қысыламын,

Әйтсе де кеудемдегі күшім ағын.

Қызғалдақты далаға сағынышым –

Қызыл жасыл көңілімді ұсынамын.

Ақтарылам,

Көңілде күй болған соң шат-шадыман,

Дауысым жаңғырды тау шатқалынан.

Қуаныштан тасыдым, жан-жағымда

Жарқыраған алаудан, от-жалыннан.

Жан шуағы,

Іңкәрлікті сезініп тамшыдағы

Қолқа салып әуезді ән сұрадым.

Қаз-қалпында қағазға түсірмекке,

Шабытымды қосақтап қамшыладым.

Қызық қандай,

Осы шақты бір сәтке үзіп алмай,

Қанат бітіп, қалықтап көкке самғай.

Жерге түсу ой түгіл, түсімде жоқ,

Шыр айналдым, ой пәлі-ай, ғашық жандай!

Келді көктем,

Құдіреті тым ерек екен неткен,

Самал желі шаш сипап, беттен өпкен.

Біз ұқпайтын сырың көп, тылсым дүние,

Махаббатты сен бе екен Жерге сепкен?!.