Бұла жел жердің тілін табады,

Бұлағы таудың сылдыр қағады.

Шешінген жердің жылынып тәні,

Шуақты күннің жымыңдағаны –

Көктемнің келгені.

Ақ жауын жердің есін алады,

Толысып өзен, есіп ағады.

Кемпірқосақтың керілер шағы,

Қазбауыр бұлттар көшіп ағады –

Көктемнің келгені.

Шыбықтың шыққан желектегені,

Жас талдың оған өрекпегені.

Күншуақ жайып құшағын кеңге,

Ызғарды бүтін бөлектегені –

Көктемнің келгені.

Көңілі көктің жадырағаны,

Алдайды көзсіз сағым даланы.

Бусанып жатыр егін танабы,

Тірліктің мына дабылдағаны –

Көктемнің келгені.

Жайлаудың малға толып етегі,

Даланы жылқы дүбірлетеді.

Жалғанып жанның үлбір үміті,

Тізіліп көктен жыл құсы өтеді –

Көктемнің келгені.

Ашылып көктің көлдей қабағы,

Қызғалдақ кілем жерді жабады.

Жауқазын әрлеп қырат-төбені,

Таң ата көк шөп маржан тағады –

Көктемнің келгені.

Даланы тербеп таңның самалы,

Құс біткен әсем әнге салады.

Бозбала қырдан қырын қарады,

Сұлуы Сырдың сылаң қағады –

Көктемнің келгені.