Көктем келіп, оралды жыл құстары,

Қиқулады табысып көл тұстары.

Бір күн жауын, бір күннің қабағы ашық,

Күн ұзарып келеді, түн қысқарып.

Өрік гүлдеп, маңайдың кірді сәні,

Сай-саланы толтырды жердің нәрі.

Көк те шықты, ағаштар бүрін жарып,

Кеше соңғы жауса да қыстың қары.

Көкте бұлттар қаумалар табан асты,

Найзағайы жарқырап, ашу шашып.

Құйып-төгіп жіберер нөсерлетіп,

Жел тұрса әп сәт атойлап, аулақ қашып

Ертесінде-ақ жадырап шығады күн,

Сезілмейтін секілді жердегі дым.

Құлпыртып-ақ жіберер жердің жүзін,

Жан бітіріп маңайға, жайнатып  шын.

Табиғатым, жайлы ғой сенің саяң,

Көктемемен,  жер-әлем, сен де оян.

Терезеден шығарып салдым қысты,

Күтетінім көктемнен өзіме аян.