Жылдардың болады көп күттірері,

Түстігіне құстардың ұшты легі.

Жапырағын кей ағаш әлі үзбеген,

Сол бір күз...

Неге екенін, жып-жылы еді.

Жүрек үшін болмаған жаза  жеңіл,

Жүрек үшін қымбатты, бәрі де ыстық.

Көз алдымда жылыстап барады өмір,

Қалқасында қанша жыл сағыныстық.

Сол бір күз...

Аяулы еді, баққа ораған,

Жауратып, құлазытқан шақтан аман.

Жастығын ілестіріп сонау жылдан,

Үмітіме үмітін жаққан адам.

Білмеймін, тағдыр не  дер ендігісі,

Жүректің жетер ме оған еркі, күші?

Ақылға тоқтау салса  арғымақ  күн,

Сезімнің қалай болар кең тынысы?

Сол бір күз...

Тағдыр еді күндері алаң,

От кешкен жалынымен іздер адам.

Жылдардың адастырып жылғасында,

Жолықтық тәтті үмітпен біздер  аман.

Өңім емес, бұл көрген түс секілді,

Көктемге емес, сыйлаған күзге гүлді.

Мөлдір шықтай жылғаға тамып түскен,

Сол бір күз... жып-жылы еді сіз секілді...