Ақ жауынменен ұласып көктем,

Таңдарын сүйдім сәуірдің.

Жаныма тағдыр жүк артып кеткен,

Тәтті едің неткен ауыр мұң?!

Кіреукеленіп көзімнің алды,

Аспаным бүгін де қара ала.

Үстінен жылжи бұлттардың қалқып,

Армандар ұшып бара ма?

Қытымыр күннен қыл үздім,

Кешегі бұла шақ  бәрі аңыз.

Жетеді бір дауыс шыңылтым,

Сірі ме еді жаным тарамыс?

Тиылар емес Көк-Тәңір жасы,

Пендеде болса сормаңдай.

Уақытқа бұршы ноқтаның басын,

Тұманнан аршып жол салғай.

Жыладым, күлдім, еліттім бір әнге,

Жаныма сіңді ауыр мұң  тұнбасы,

Көзімнің алды шытынап бір әйнек,

Тамшылап жатыр... сәуірдің жасы...