Мұқа аға!.

Сыр шертейін кінәлама,

Онысыз да, көтеріппін кінәні аға.

Өйткені бізде шындық жазылмайды,

Елді алдап, батып жүрмін күнәларға.

Уа, аға,

Сеземісің мұны бірақ?

Тағдырдың берген басқа сыны да нақ,

Қайтейін, мұң шағамын келемдағы,

Табылмай жауабы жоқ тұр мың сұрақ.

Өткірлеу өлеңіңнен сыр іздедім,

Тізбектеп қойғандайсың жыр тізбегін.

Өзің айтқан кешегі Қасымдардай,

Ағып түскен бір жарық жұлдыз едің.

Мұқа аға,

Сен мені шын танимысың?

Өр мінезім шыдатпай жаниды ішін,

Апыр-ау, пенделікте басым неге?

Алдамшы екені рас, фәни мүсін,

Білмеймін,

Мұңы басым ақындардың,

Жалт еткен, жалын отқа жақындар кім?

Мұқа аға, сендерсіңдер шыныменен,

Ұрпағы, кешегі өткен асылдардың.