Қаңтардағы қара өлең қар құшады,

Айқара ашық көңілдің бар құшағы.

Жанарымды қарытқан ақ зер әлем,

Ақ пен қара ғұмырлар тартысады.

Қаңтардағы қара өлең – ақ періштем,

Қанатында хауыз жыр, бақ келіскен.

Жанарымда сәуленің мың  ұшқыны,

Жүректегі қиыршық тасты  еріткен.

Қаңтардағы қара өлең – аяулы әнім!

Ауылыңа сан барып, аялдадым.

Алатаудың асырып ақ  басынан,

Ұшырмады ақының қай арманын?!

Қаңтардағы қара өлең – уақыт емі,

Келер күнім көзімнің  жақұты еді.

Ыстық қаны бойында дір-дір еткен,

Иесіне қара өлең – бақыт еді!

Қаңтардағы қара өлең, жақұт еді...