Құм көшеді, оған бөгет кім болар,

Құм суырған құмдауыт та шыңдалар.

Сусып жатқан, сырғып аққан төбенің,

Сағымдары қолын бұлғап мұндалар.

Бір қызығы құмда қалмас із деген,

Жұғыспайтын құм тағдыр бар жүздеген.

Құмдағының табиғаты бөлекше,

Құмдағының тамырлары тым терең.

Жел үрлесе көшке ілескен жосылып,

Сырлы әуенге көріп пе едің қосылып.

Шағылында сағыныш бар сыңсыған,

Мұң-наласын көрмеген-ау жасырып.

Құмға барсаң табаныңмен табын ұқ,

Маңдайыңды күнге сүйгіз сағынып.

Қасиет бар Қызылдың сол құмында,

Түйіршігін моншақ еткін тағынып.

Табиғаты қаталдықпен сынаған,

Арыстанды-Қарабасқа шыдаған.

Суырса да құмын шашау шығармай,

Қызылда құм, құмда тірлік тұр аман.