Жыр арнадым Жетісуға – адал, ақ,

Қадірімді арттыратын бағалап.

Жақсы жандар қанатымды қатайтып,

Тұлпарымды берген еді тағалап.

Кейде өмір тасып жатты төгіліп,

Кейде көңіл – қабырғасы сөгіліп...

Сөзің болып тізіліп ем моншақтай –

Өрістедім өлең-жыр боп өріліп.

Дархан жүрек – кеңдігіндей даланың,

Асқақтай ма, аспандай ма дара үн?

Нота болып қосылып ем пернеңе –

Күмбірлеген күй боп шалқып барамын.

Күміс су да көз тартады жарқырап,

Жақсы жерде жайқалмай ма бал-құрақ?

Бұлақ болып қосылып ем арнаңа –

Өзен болып ағып барам арқырап.

Сәтті күнде күнім күліп, шығарай,

Жақсы істерді жүрем естен шығармай.

Шыбық болып қадалып ем шыңыңа –

Тамыр алып биіктедім шынардай.

Даналықтан көп дүние ұқтым мен –

Гүл әлемге жыр арнадым шық тілмен.

Жота болып жалғасып ем төбеңе –  

Талаптанып таудай болып шықтым мен.

Құрмет тұтам жақсыларды – асылды,

Бар қуаныш...

Жанарда жас жасырды...

Тамшы болып тамған аппақ тілектер –

Көл боп шалқып, мерейімді асырды.