Айта алмай қалған зары бар көптің,

Айналаға көп деп рахымың күткен.

Айбарлы елің адасып қалды-ау,

Айдарлы ұлдан тек жақсылық еккен.

Жаныңнан тарап тек алтын шуақ,

Жанына тарттың жандарды аяп.

Жан жүрегің сенің езіліп жүрді-ау,

Жандарға сая болсам деп сәл-ақ...

Алғысын көптің арқалап келдің,

Айтуға оңай, Қарекет – демеу.

Алтыннан қымбат жүрекке дәру-

Алдыңнан үміт арқауын көрдік.

Енді елес боп қалды нұр бейнең есте,

Еңіреді елің сең соққан көштей...

Есті азаматым едің, белді бекем буған

Есіл ерім! Дем бер, өр рухың бір өшпей!