Құстарым, қанаттыларым қайдасыңдар?

Көктем ғой, жанымның төріне жайғасыңдар.

Тұнжыр бұлттардың шаршадым күрсінісінен,

Үміт те ғайып боп бара ма айға асылған.

Кішкентай құсым, шырылың қайда тұнатын құлақ,

Кеттің бе әлде, бала күндерге қыр асыңқырап.

Нұр күткен көзім солғындау тартып бара ма?

Гүл күткен кеудем өтінде желдің құлазыңқырап.

Өткен бір жазда қанатым қалған қырқылып,

Қазанда қайнап, сарқылды дүние жыр тынып.

Кеудемнен ұшып, ғайыпқа батты бір әлем,

Жанымның әппақ парақтары да жыртылып.

Мен содан кейін жүремін ылғи құс күтіп,

Көктем де келді, ақ тонын киген қыс бітіп.

Аңсарым ауды Аспантау дейтін бір елге,

Арыла алмадым, сағыныш қалды бүп- бүтін.

Аспанға қарап... жүремін ылғи құс күтіп...