Тұңғиығыңа ендім, қара түн,

Құшағыңды ашшы айқара.

Самала шамдай жанатын,

Туғандай мен үшін Ай дара.

Тарыдай төгілген жұлдызы,

 Шашылып жерге түсердей.

Көгімнен ауған Үр - қызы,

Бақытын жерден күтердей.

Аспан да қара, жер қара,

Көзім де қара, мең қара.

Құйылып түссе сұлу саз,

Кетер ек шіркін, самғап ә.

Қара түндердің жамалы,

Шәлідей жұмсақ тиеді.

Тербеткен нәзік самалы.

Шашымнан өбіп, сүйеді.

Қап-қара түнім-қарашық,

Аймаласын  түн - анам!

Мен тұратын қалашық,

Шырт ұйқыда, кіл аман.

Қара түнге тапсырдым.

Қайғы-мұңды жұтсын деп.

Қара таспен бастырдым,

Қарғысында ұшқын көп.

Жеті көктен жарық боп,

Тамып түскен бір сәуле.

Қарашықта қалықтап,

Үмітімдей нұр ма әлде?

Тусын дағы ай дара,

Шырағындай түндердің.

Мәжнүн сырын айта ма?!

Ләйлі түн боп үлгердім...