Көктем!

Бақ құсы боп жеткейсің бозала таңымнан,

Гүліңді терейін жұпарлы көгалдарыңнан.

Әуенін тыңдап ғаламның сыйқырлы сазын,

Шашу шашайын жырымның гөзәл бағынан.

Көктем!

Шуақты күндердің сәулесін мол сепкейсің,

Хантәңіріндей асқақ арманға жол еткейсің.

Менің жүзімнің бақытты сәттерін жасырып,

Мұңға салардай болмасыншы бөлек кейпің.

Көктем!

Мамыражай шағыңды аңсап сабылдым рас,

Жібек - мұңнан боз шәлі жамылдым рас.

Көкжиектегі алтын күннің  нұрын сіңірген,

Жер - көк иісін, жыл құсын сағындым рас.

Көктем!

Көңіл өзіңдей, мен қалай жасып өтейін,

Гүлдегі шық - ол уақыттың жасы ма деймін.

Бал – бұл  жайнар шаққа да, жастыққа да,

Көктемім, бәрін де  өзіме ғашық етейін.