Өзің жоқсың, қала да бүгін көңілсіз,

Түнеріп тұр жан біткенің сезімсіз.

Түсінгенім менің бүгін біреу-ақ,

Қызық емес екен өмір өзіңсіз.

Көше үнсіз, таусылғандай думаны,

Көңілім бүгін бұл қалаға сыймады.

Арнасынан асып кетті кенеттен,

Моншақ-жасым – сағыныштың жинағы.

Өмір бүгін мағынасыз, көріксіз,

Қалғандай ма бір сұрапыл келіп күз.

Қай жерлерде жүр екенсің көктем боп,

Ойлай берем наз күлкіңді еріксіз.

Бұл күні от боп күйіндім де, өштім де,

Сенсіз қанша сергелдең күй кештім де.

Бүгін менің бар түйгенім біреу-ақ,

Керегім жоқ сенен өзге ешкімге.

Уақыт шіркін өтеді ме тосқанда,

Бүгін қанша көңілім қалды достан да.

Бір өзіңе татымайды екен ғой

Алматының жүз жігітін қосқанда.