Көп ойландым,

Достасуға сенімен дайын емен,

Туған жансың төмендеу айы менен.

Елес-қыз боп қаламын жүрегіңде,

Соны құптап тербелер қайың-емен.

Көп ойландым,

Дәрменіміз жетпейді Сіз десуге,

Сағынғандар сағынып жүздесуде.

Екеуара оңаша неге екенін,

Құлқым да жоқ сенімен кездесуге.

Менмендігің... байқадым басым екен,

Ондай достың қасында жасып өтем.

Иемденіп біреудің бар жиғанын,

Килігеді адамдар басы бөтен.

Жоқ... ойландым,

Өз мұңым да басымнан артылады,

Сағынышым өзен боп сарқырады.

Айдын көлге асыққан жағаны ұрып,

Өзен-көл де бір күні сарқылады.

Сен ешкім де емессің... жаны бөтен,

Күйігіңе өртеніп, жанып өтем.

Қайта мені ешкім де тұтатпайды,

Ыстық күл боп жаныңа тағы жетем.

Білесің бе?

Махаббат бақ сыйлаған жан емеспін,

Жүректе бар, жаныңда жоқ елеспін.

Елес болып осылай қала берем,

Жетегінде жүре бер сол елестің.

Қош, махаббат, тағы да кезікпеген,

Кезікпеген тағдырға төзіп келем.

Таба алмаспын іздеген жоғымды деп,

Дос болуға сенімен сезіктенем.

Сағынышын жүректің сезіп келем.

Қош, махаббат, ешқашан кезікпеген!