Сен – армансың,

Мен де саған арманмын,

Арманың боп, үмітің боп жалғандым.

Жұлдызымды іздеймін деп аспаннан,

Жар басында жалғыз өзім қалғанмын.

Мен елеспін,

Елесіммен кеңестің,

Армандайтын күндіз-түні аһ ұрып,

Ол мына мен емеспін.

Бусанып кеп, әлі ешкім баспаған,

Қызғалдағы терілмеген белеспін.

Сен сағындың,

Мен – жеткізбес сағыммын.

Бой бермейтін

Арыны асау ағынмын.

Айсыз түнде

жол таба алмай, жаңылдың,

Айықпас дерт төсегіне таңылдың.

Мен – дауылмын,

Құйып өтер жауынмын.

Құйынымын дүлей соққан ауылдың.

Бәрінен де

Жырын биік қоятын,

Жаны жұмбақ ақын деген қауыммын.

Мен – елеспін,

Елес-қызбын, сағыммын,

О бастан-ақ

Соры қалың бағымның.

Іздемейтін кезде іздеп, жаңылдың,

Сағынбайтын кезде неге сағындың?

Өкпесі көп,

Көктемге де, күзге де,

Қаңтар тапқан

Ерімейтін мұз дене.

Таба алмайсың, таба алмайсың ешқашан,

Бекер жаным, мені босқа іздеме!