Тербеледі боз жусаны даланың,

Көзімді алмай бұл көрініске қарадым.

Бөлінбейтін егіз ұғым емес пе,

Жусан иісін дала иісі санадым.

Жұпарына толтырамын кеудемді,

Дала иісіне теңгерер ем, беу, нені?!

Қасиетіңнен айналайын, бозжусан,

Сипатыңды сақтай білдім зердемде.

Жүзгін, қияқ, тораңғы мен бұйырғын,

Жыңғыл өскен тал-тоғайға сиындым.

Топырағы қасиетті туған жер,

Сенің әр түп жусаныңа сүйіндім.

Теріп алдым бозжусаннан азырақ,

Далам иісін бір иіскесем жазылам.

Ауылымды аңсағанда, шіркін-ай,

Бола білген қолымдағы қазынам.