Көктің жүзі көрінді түстік жақтан,

Жылғалардан сырғып су тыншып аққан.

Жер мен көктің арасын жақындатып,

Хабар берер тіршілік күншуақтан.

Айнала тамаша бір көрікке еніп,

Самал жел соғады желікке еріп,

Сүйіншісін көктемнің сұрағандай,

Біздің жақтың гүлдеді өріктері.

Бүршік жарып тал-терек тамырланды,

Сайраған құс қарсы алар аппақ таңды.

Жан бітірген жарық Күн жылу төгер,

Қуанышқа кенелтіп тірі жанды.

Көкпенен көмкеріліп жердің төсі,

Теректің көлбеңдейді көлеңкесі.

Жауқазын қылаң беріп қыр басында,

Әуеде көшіп-қонар бұлттың көші.

Саф ауада Алатау еңселі еді,

Күн шуағы Жер тоңын еңсереді,

Көктемнің көрігіне басын иген,

Аспан-жер, төрт құбыла теңселеді.