Білемін, кейде, болмысым көпке кереғар,
Тағдырым анық,
Түсіне алмайды мені олар.
Афродитадай Гефестті сүйген от болып,
Кеудемде ыстық жебе бар.

Афинадағы аңыздай жұмбақ есімі,
Ақынның жаны –
Тағдырдың қилы шешімі.
Гомерлер сүйген Иллиада сынды дастаны,
Ғұмырым менің – от пенен судың кесімі!

Зевс те ұқпас, Ахиллес мәңгі құша алмас,
Мендегі сезім –
Тәңірдей тылсым, күш, алмаз.
Жер менен көктің арасын кезген құдірет,
Тәнті еткен мені күш алғаш.
Қос қанатымен әлемді құшқан талайлар,
Дәл мендей биік ұша алмас!

Сұлу да деме,
Мифтегі мүсін – кейіпкер,
Ұғынғың келсе,жанымды бір сәт сүйіп көр!
Нәркестеу мынау жанардың төзсең отына,
Асқақтау мендік болмысты мына иіп көр!
Мендегі мұңның ұғына алмайсың киесін,
Дейсің бе, маған,
Өртеніп неге сүйесің?!
Алапат жанын алқаракөкке ұсынған,
Мендегі тылсым күй осы.
Адалдығымның, ғазал жырымның жердегі,
Бір өлең жалғыз иесі!