Көзіңнің жасын сүртуге дәрменсіз едім ол кезде.

Алапат сезім сақталған нұр шашып тұрған сол көзде.

Жаңадан жарған қауызын шыбықтай ғана бала едім.

Айталмай сырда ақтарып ұяңдық басым болды өзге.

Сол бойы өшпей бойымда сен жаққан сөнбей қалды үміт.

Сол нұрға малтып таңдарда жылытам бойды мәңгілік.

Жырлатам мына жүректі сезімді өшпес нәр қалып.

Әуені ғажап ән болды құлақта үнің жаңғырып.

Сезімге елтіп сен тұрдың, ойыңмен болып сергелдең.

Ұяла батпай иіліп алдыңда қалды өр кеудем.

Осылай сәттер сырғыды сезімдер іште тығылып.

Өмірде мына ең сұлу жансың сен ғажап мен көрген.