Неге екенін білмеймін, іздей берем,

Іздей берем, үмітімді үзбей келем.

Жаным, тәнім, жүрегім, барлығы да,

Тіпті, мынау мендегі сіз дейді өлең.

Неге екенін, әйтеуір көрсем деймін,

Көрсем деймін, ізінен ерсем деймін.

Көрген сәтте жүрегім алып-ұшып,

Кетерімде құлазып, кемсеңдеймін.

Неге екенін білмеймін, қиын маған,

Қиын маған, дәл осы күйім жаман.

Ол жаныма келгенде езу тартып,

Ал, жоғында күлу де бұйырмаған.

Неге екенін, сол ғана деп келемін,

Деп келемін, бір сәтте жек көремін.

Сағыныш па бұл әлде, түсінбедім,

Әйтеуір, сырларымды төкті өлеңім.