Домбыра жеті дыбыс, әріп үшін,

Жеті сөздің басы деп біліп түсін.

Дарынның ой-мақсаты, бақ-ырысың,

Рухымен асқақтата білгені үшін.

Домбыра кейде шалқып, кейде балқып,

Күбірлеп күңіренсе күйге балқып.

Қазақтың даласы мен баласының

Тағдырын қос ішекке қойған тартып.

Қайырмасы:

Қос ішек қос аққудың үнін салып,

Ел ішін қуанышты күйге малып.

Домбыра қос дарынның бірлігіндей,

Бастарын көтеріп тұр дабыл қағып.

Жамбылдың жырыменен егілетін,

Нұрғиса күйіменен төгілетін.

Қуанса – қазағыммен көкке өрлеп,

Қайғырса – қабырғасы сөгілетін.

Домбыра бірде жылап, бірде күлген,

Табиғат тамашасын тоқи білген.

Бірде аң, бірде адам, бірде құс боп,

Құбылса – күйшілері оқи білген.

Жамбыл жыр, Нұрғиса күй тартқан кезде,

Қолынан тастамайтын домбырасын.

Тәуелсіз елдің көшін домбырамен

Ұрпағы ұлы жолға бастағайсың.

Қайырмасы