Қаратаудың көш келеді басынан,

Қаратаудың зар шығады тасынан.

Қаратаудан қара дария құлайды,

Қазағымның көзден аққан жасынан.

Қаратаудан шаң шұбайды бұрқырап,

Қара торғай қона алмай жүр шырқырап.

Қаратаудай күңіренесің қазағым,

Күні бүгін сай-сүйегің сарқырап.

Қайырмасы:

Қасиетті қазағым,

Қасіретті қазағым,

Ұлан-байтақ жерің бар,

Жерден де ауыр азабың,

Анталаған дұшпанның,

Арқаладың мазағын.

Қан қақсатқан дертіңді,

Қайтсем, шіркін, жазамын?

Қаратаудан қайғың зор,

Орап жатыр алдыңды ор,

Жол таппасаң – болдың қор,

Ойлан, ойлан, қазағым!

Қаратауда қараторғай мен едім,

Қанатымды талдырумен келемін.

Жетер ме екен қысқа жіптей ғұмырым,

Шарлап ұшсам қасіретіңнің көлемін!?

Опасы жоқ өкінішті жалғанда,

Өксіп өткен өмір қанша арманда.

Қалың өртте қалып қойма, қазағым,

Жау жағадан, бөрі етектен алғанда.

Қайырмасы