Хан – дала,

Қасиетті – Қарадала!

Қарт дала,

Қайран дала –

Дана дала.

Төскейі төсек болған бабама да,

Белесі бесік болған балама да.

Ән дала,

Әуен дала,

Әсем дала,

Күн асты тұрсаң екен есен ғана!

Құласам құшағыңа, сүйе мені,

Жығылсам жығыламын есеңді ала...

Жусанды,

Жұпар дала,

Жұмақ мекен,

Шалғынды, шал-кемпірдей шуақты екен.

Тарихым – қан менен тер саған сіңген,

Тамырым сенен тартса, қуатты екем.

Боз дала –

Бозінгенім,

Құдіреттім,

Жаралған топырағыңнан жұмыр етпін.

Сенде өткен балалығым балдан тәтті,

Туғаннан тау-тасыңды тұғыр еттім.

Сар далам –

Сағым қайнап шымырлаған,

Самалың – сағыныш қой сыбырлаған.

Керілген кербез далам, бозала таң

Көгіңде бозторғаймын шырылдаған...