Басынан Қаратаудың қара нардың,

Көз салып көш соңына қарағанмын.

Тасыбай, Жолдыбайдай қос әулие –

Басына түнеп барып қалам алдым.

Мынау көш қаралы көш, жаралы көш,

Жапсарын білгің келсе маған ілес!

Айрылған жалғызынан ананы кеш,

Арқадан ауа көшкен Таманы кеш!

Айрылған ана ұлынан, аға достан,

Мына қос хабар алмай ана қостан.

Қар жауған қарашада ұбап-шұбап,

Бетке алып Қаратауды Тама босқан.

Қайырмасы:

Е-ей, басынан бағы тайған ел,

Е-ей, аштықтан солай босқан ел.

Бастарың қалды-ау бетпақта,

Арқадан ауа көшкен ел.

Кеппеген көздерінің жасы қарғам,

Бабаңның бетпақ жонда басы қалған.

Шашылған сүйектерін тасып алғам –

Арайы азаттықтың асыл арман!

Үзілген ортасынан талай әні,

Сарысу қандай ғажап саяң әлі.

Қайғы мен көз жасынан жаралған жұрт,

Бауырында Қаратаудың қараяды.

Қайырмасы

Заманның қайта айналып сұмдығы ұрды,

Қай жасын тілгілеген түндігіңді?

Ақыннан аңыз тыңдап аңыраймай –

Сен бір сәт тіл қатсаңшы, Мұңлы, Қулы!

Қар борап қарашада, күн бүлінді.

Сен бірақ айтпайсың-ау, шындығыңды.

Бауырыңда көктей солған көп Таманың –

Көк тасы өзің шығар, Мұңлы, Қулы!

Қайырмасы