Үшойғырдың басынан ел көшкенде-ай,

Қара желі Қобданың желдеткенде-ай.

Бейбіт күнде бөлініп ағайыннан-ай,

Ойды күдік, бойды мұң меңдеткенде-ай.

Ұранхай мен Дөрбітім

Дөңгеленген келбетің.

Ел көшкенде жер жетім,

Мен көшкенде-ай сен жетім.

Ел көшкенде қимаймын сүйікті елді-ай,

Аққан бұлақ, асқар тау биіктерді-ай.

Неге ғана мен ылғи көше берем-ау,

Көше беру еншіме тиіп пе еді-ай?!

Ағайынға тілегім,

Айтайын деп жүр едім.

Қоштасудың қиыны ай,

Қарсы айрылды-оу жүрегім.

Сыбызғысын сызылтқан сайран елім-ай

Төсің қыстау, өрің жаз жайлап едім-ай.

Ұрпақ қамын ойлауың ұлы мақсат-ай,

Қайда жүрсең аман жүр қайран елім-ай.

Алыс көшіп жөнеген,

Сағынышым үдеген.

Ағайынға осы әнім,

Амандығын-ай тілеген!

Ешкім кесіп кетпейді ат кекілін-ай,

Ата-жұртым шақырды ашты есігін-ай.

Қалғаны да қарыздар, кеткені де ай

Сен аман бол туған жер, бақ бесігім-ай.

Керей, найман, уағым,

Күнгей бетім шуағым.

Тілім, салтым, байрағым,

Мөлдір бастау ай, бұлағым.

Ата жұртым елдегі,

Аманатың көп еді.

Құшағыңды аш Отаным,

Қандастарың ай келеді.