Апама барам –

Ауылдың иісі аңқыған,

Қазаны қайнап,

Қаймағын сүттен қалқыған.

Қаладай емес – тіршілік мәні тұрақсыз,

Дала ғой – апам айнымайтұғын қалпынан!

Апама барам –

Құшағы жұпар, сөзі нәр,

Жанары шуақ, көкірегінде де көзі бар!

Ісі бар бітпес, кісі бар төрден кетпейтін,

Сөзі бар және сөзінде дана өзі бар!

Табаны тырп-тырп күнұзақ тыным таппайтын,

Ұйқысын үйдің күзеткен кірпік қақпай түн.

Құлыпсыз есік, қақпасыз аула ішінде

Иті бар, бірақ балақтан тартып, қаппайтын...

Апама барам,

Ағайын-жұртты сағындым!

Аңдамаппын ғой,

Ауылда қапты-ау Тәңір, күн,

Таудай боп жатқан әкеме тағзым етем де,

Сыртынан ғана бір сипап қайтам қабірдің.