Жалғанда дүние байлықтың

Мансабын биік таныппын

Азғырып шайтан арбаса

Тура жолымнан тайыппын

Асқақтап тулап тасыдым

Келмейді мұны жасырғым

Өзімшілдікпен жар тасқа

Өкіпішпенен бас ұрдым

Қаптаған кісі маңымда

Зәулім сарайлар алдымда

Алақаныммен аялар

Болмады-ау бір жан жанымда

Перзент ол таңның арайы

Сол екен бақыт сарайы

Баламен нұрға бөленіп

Жүр екен елдің талайы

Тұрмынғой енді таң қалып

Жүретін ылғи шам жағып

Көршімнің үйі сәбидің

Дауысыменен жап жарық

Бақшасын жүрді кең көріп,

Жемісін елге тең бөліп

Ал мендегі бау-бақша

Қалдығой құсқа жем болып

Дүрбелең мына заманда,

Есігі ашық әмәндә.

Бақытты береді екен

Пейілі дархан адамға

Өмір билік деп сезінгем  

Солайда маған сезілген

Қол ұшын бермей өзгеге

Санадым төмен өзімнен

Басылмай бірі желіктің

Ақшаның буы еліттің

Оңға да солға қол жетер

Бақытты байлық деп ұқтым

Дәулетті берді сынаққа

Кеш білдім оны бірақта 

Жазалап енді пендесін

Зар етті Құдай тырнаққа

Дүние шіркін алдайсың

Ағында төгін арбайсың

Кешірші Тәңір перзент бер

Ұрпақтың ізін жалғайтын